LĘK SEPARACYJNY
Lęk separacyjny to strach związany z rozdzieleniem dziecka od figury przywiązania, którą zazwyczaj jest matka. Pojawia się on kilkukrotnie w trakcie życia dziecka. Osoba dostępna 24h na dobę nagle znika na kilka godzin, a dziecko jest w obcym dla niego miejscu.
Małe dzieci nie zdają sobie sprawy, że zniknięcie mamy czy innej bliskiej osoby nie ma charakteru stałego, i myślą, że jeśli nie widzą rodzica, to on już nie wróci. Co więcej, na tym etapie dziecko zaczyna zauważać, że jest odrębną jednostką.
Lęk separacyjny u dziecka to jednak proces naturalny, umożliwiający rozwój poznawczy i emocjonalny. Zazwyczaj lęk separacyjny mija do 3. roku życia, a jego apogeum przypada na okres od 1,5 roku do 2,5 roku. Warto zaznaczyć, że u niektórych dzieci lęk separacyjny w ogóle nie wystepuje!
OBJAWY:
- Nadmierna pobudliwość, rozdrażnienie
- Kłopoty ze snem
- Obniżony apetyt, kłopoty z jedzeniem
- Płacz i popadanie w histerię
- Protest gdy rodzic chce wyjść.
- Niechęć do innych osób i unikanie z nimi kontaktu.
CZEGO NIE ROBIĆ?!
- wymykania się z domu ukradkiem, by dziecko nie zauważyło zniknięcia,
- długich pożegnań, przytulania,
- rezygnowania z wyjścia pod wpływem histerii dziecka.
Rodzice zawsze muszą poinformować dziecko o tym, dokąd wychodzą i kiedy wrócą. Mimo że dziecko nie zna pojęcia czasu, po pewnym czasie zacznie kojarzyć plan dnia z pojawieniem się z rodzica.
Rodzice powinni pamiętać o tym, że nie są sami. Zawsze mogą liczyć na wsparcie opiekunek, które będą pomagać dziecku przezwyciężyć ten lęk ramię w ramię z rodzicami. Dziecko w żłobku zostaje otoczone należytą opieką i uwagą której potrzebuje aby poczuć się w placówce pewnie.
mgr Paulina Józwiak Starszy opiekun